Ping, Goedemorgen, Ping 3e verdieping, Ping 4e verdieping, Ping 6e verdieping..
Prrrrrrrrt, Goedemorgen, Grrrrrrr, ttrrrrr, fijn een kopje koffie…
Voor veel mensen zijn dit al twee bekende situaties. Stilte, geen woorden, niet aankijken, je telefoon pakken, naar de grond kijken. Waarom? Herkenbaar? Hoe anders zou het zijn als ik op zo’n moment begin met: “Hallo allemaal, wat fijn dat je er bent. Ben je voor het eerst hier of ben je al bekend. Stamp met je voeten, zet je handen in je zij. Ik ben Auke en wie ben jij?” Wat zou jij gekker vinden: het feit dat ik sta te zingen of dat je die vraag krijgt?
Juist deze keuze maakt alles zo interessant. Al kijkend naar De Luizenmoeder besefte ik mij niet alleen dat al die awkward situaties die daar voorbij komen eigenlijk niet ‘kunnen’ (het gaat tegen je gevoel of je normen en waarden in) maar dat je ook een keuze hebt: Je laat het gaan of je maakt het bespreekbaar. Gelukkig gebeurt dit alleen op de basisschool!?…*
Op vrijdag 26 januari 2018 heb je Frenk, die 10 meter bij je vandaan zit, gemaild of hij even die change wil goedkeuren. Begin februari stuur je Frenk, die nog steeds 10 meter bij je vandaan zit, een herinnering op het mailtje van de 26e. Het is nu half februari, al klagend sta je bij me dat Frenk nog steeds niet heeft gereageerd en kijkt boos naar hem. Het is toch ook belachelijk!?…
Tijd voor de sprintplanning. De vorige sprint wordt bekeken, 85% voltooid. Een super prestatie. De 15% onvoltooide taken liggen op het bordje van Leo. We schuiven ze door naar de volgende sprint! Hij is er gewoon niet aan toegekomen!?…
Vrijdagochtend, demo-ochtend. Een goed moment voor Business en IT om samen te komen. De demo gaat goed, alles werkt, een vloeiende presentatie. Zijn er nog opmerkingen? “Ja (aldus de Business), zo wilden we het niet! Wij bedoelden er dit en dit mee..” Okee! Dan zorgen we dat we het komende sprint gaan oppakken. Miscommunicatie, kan gebeuren!?…
Ik ben altijd wel blij als er in het team een nieuw iemand bij komt. Vol frisse ideeën, die ons gedachtengoed eens goed tegen het licht kan houden. Iemand met een specifieke expertise, een echte kenner, met veel ervaringen. Beetje jammer alleen dat hij niet begrijpt hoe het hier werkt. Zijn ideeën en feedback tot nu toe slaan echt nergens op. Snapt hij dan niet dat dat hier niet werkt?!…
Wellicht zijn de bovenstaande situaties niet zo awkward als bij De Luizenmoeder en misschien baart dat me nog wel de meeste zorgen. Het is bijna normaal, we kunnen er niet omheen, het zit in onze cultuur, we doen het altijd zo.. Zou het niet juist awkward moeten voelen en het daarna bespreekbaar maken? Hoe effectief zou je kunnen zijn of worden?
Tja, maar wie laat je hier scherp op zijn? Laat je een ‘schooldirecteur Anton’ de onderwerpen aanstippen, zij het via ‘hulpmoeder Nancy’? Of is dat de verantwoordelijkheid van de ‘juffen’ zelf? Opvallend om te zien dat juist aan het eind van de keten bij Volkert, de conciërge, beleid en uitvoer samenkomt. Hij merkt dat door juist aan het begin de meningen en gedragingen te vormen, hij aan het eind er profijt van heeft. Hetgeen er dan gebeurt sluit beter aan bij de omgeving, de mensen worden effectiever en de samenwerking gaat vooruit. De conciërge van de toekomst zit niet meer aan het eind, maar beweegt zich in het hele (ontwikkel)proces. Wat is het heerlijk om zo’n testconsultant** te kunnen zijn!
*Alle bovenstaande namen/tijden zijn fictief, maar het gebeurt niet alleen op de basisschool….
** Loop langs bij Frenk (met de mailverzender), in plaats van alles via de mail. Maak bespreekbaar en onderzoek waarom Leo zijn taken niet heeft afgerond. Ga aan het begin van het proces al in gesprek met de business wat ze nu precies willen hebben. Als iemand nieuw is, sta open voor feedback en ideeën en vraag vooral naar het waarom of de vraag achter de ervaring of het idee. Allemaal gedragingen van business attitude!
Door: Auke Mollema